Zaburzenia erekcji mogą być związane z modyfikowalnymi lub odwracalnymi czynnikami ryzyka, włączając w to styl życia bądź wpływ leków. Zaburzenia erekcji mogą być także związane z towarzyszącymi chorobami, które mogą być ich przyczyną (takimi jak choroby endokrynologiczne, neurologiczne, metaboliczne, np. cukrzyca lub niektóre choroby układu krążenia, np. miażdżyca lub nadciśnienie). W takim przypadku pierwszym etapem leczenia zaburzeń erekcji jest prawidłowe leczenie chorób przewlekłych, przez co można uzyskać poprawę zaburzeń erekcji.
Z reguły zaburzenia erekcji można skutecznie osłabić obecnie stosowanymi metodami leczenia, ale nie można ich wyleczyć. Do wyjątków należą zaburzenia o podłożu psychogennym czy spowodowane przyczynami hormonalnymi, np. hipogonadyzmem i hiperprolaktynemią, które potencjalnie mogą zostać wyleczone przez zastosowanie specjalistycznej terapii. U pacjentów z problemem psychologicznym może być stosowana sama terapia psychoseksualna lub razem z inną metodą terapeutyczną.
W większości przypadków zaburzenia erekcji leczy się objawowo. Zwykle stosuje się silnie działające selektywne inhibitory PDE5, które zostały zatwierdzone przez Europejską Agencję Leków (EMA, ang. European Medicines Agency). Jednym z nich jest najbardziej znany, wprowadzony jako pierwszy z tej grupy leków – syldenafil.
Syldenafil, będący substancją czynną leków Mensil i Mensil Max, rozpoczyna działanie nawet 12 minut po podaniu. Jego skuteczność jest mniejsza po ciężkim, tłustym posiłku ze względu na przedłużającą się absorpcję. Skuteczność może być utrzymana przez okres do 5 godzin po zażyciu.
Źródło:
1. Salonia A et al. EAU Guidelines on Sexual and Reproductive Health Guidelines 2020.
2. Charakterystyka Produktu Leczniczego Mensil.
3. Charakterystyka Produktu Leczniczego Mensil Max.
